De tweede verenigingsdag in 2020 werd pas op 26 september gehouden. Vanwege het coronavirus en daarmee samenhangende maatregelen konden de geplande verenigingsdagen op 28 maart en 6 juni niet doorgaan.

Met 26 aanwezigen, die wel schriftelijk moesten verklaren vrij van coronasymptomen te zijn, was er ruimte genoeg om op 1,5 meter van elkaar te zitten, behalve voor het projectieteam. Dat droeg dan ook mondkapjes. Door de opstelling van de tafels was er tijdens de pauzes ook voldoende afstand tussen de leden en ook staande was iedereen zich bewust van de risico’s van te dichtbij contact.

Jaap van Loon was bij afwezigheid van zoon Ernest onze presentator, wat hij met de nodige understatements deed als vanouds. In onderstaand verslag worden de bijdragen per inzender besproken, dus niet in de volgorde van het programma.

Erwin Dammers beet het spits af met zijn serie Escaping Las Vegas. Na enkele beelden van die drukke stad werden we meegenomen naar de Hooverdam, een tussen 1930 en 1936 gebouwde betonnen boogdam in de Coloradorivier waardoor een stuwmeer ontstond, en de Grand Canyon. Zo kregen we een beeld van het indrukwekkende landschap en de prachtige natuur aldaar. Daarnaast maakten we kennis met de bovengrondse activiteiten van de zilver- en goudmijnen in dat gebied.

Ook andere series hadden de Verenigde Staten (VS) als onderwerp. Manfred Jägersberg legde via de Grand Canyon Railway de historische treinroute naar de Grand Canyon af. We zagen opnieuw indrukwekkende rotsformaties, waar soms ook nog planten groeien en er daardoor ook een marmot in beeld kwam. Hij nam ons ook mee naar de Niagara Falls, enorm grote watervallen op de grens tussen de staat New York, VS en Ontario, Canada. Op sommige beelden vormden de wolkenkrabbers van de stad Niagara Falls de achtergrond, twee uitersten bij elkaar. Bijzonder waren de beelden waar in het opspattende water een regenboog te zien was. Als derde bezienswaardigheid in de VS bezocht Manfred San Francisco en toonde ons o.a. de Golden Gate Bridge, de iconische rode brug die 2,7 km lang is en 67 m boven de Golden Gate hangt.

Met ISU-Code 124c bleven we voor een groot deel ook nog in de VS, want de meeste bijdragen waren van zusterclubs uit de VS. ISU-Code 25a kwam te vervallen vanwege tijdgebrek door het vastlopen van de computer en de herstart ervan. ISU-Code 25b bevatte bijdragen van o.a. Australië, Nieuw-Zeeland en Japan. De ISU-Codes illustreren de veelheid aan mogelijkheden en objecten om een stereofoto te maken.

Ook Hans Ketelaar had drie series aangeleverd, waarbij in mijn ogen de beperking in de tijd het kijkgenot ten goede kwam. Als eerste zagen we een kleurrijke carnavalsoptocht in het Utrechtse IJsselstein voorbijtrekken. Boudewijn de Groots Land van Maas en Waal was passende muziek, want in dat lied gaat het ook om een lange stoet die langskomt. Hans had in deze serie gebruik gemaakt van de ervaringen van Robert van de Brink met pannen en zoomen, o.a. beschreven in 3D-Bulletin 192 en waarover Robert ook een instructievideo heeft gemaakt. Van heel andere orde was Hans’ tweede serie met ingetogen herfstbeelden van o.a. paddenstoelen, herfstkleuren en bijzondere luchten. Dana Winner zong hierbij het lied Als de zomer sterft. In zijn derde serie nam hij ons mee naar de Sint Joriskerk in Amersfoort, een gotische driebeukige hallenkerk waarbij de kerktoren door een van de zijbeuken wordt omsloten, wat aan de buitenkant goed te zien is. Binnenin de kerk was de chirurgijnenkamer een verrassing, waarbij de Sint Joriskerk de enige kerk is met zo’n kamer. In de kerk zagen we ook een grafmonument voor de in 1657 in Amersfoort gestorven bouwmeester Jacob van Campen.

Willebrord Dorresteijn nam ons mee naar Flevoland, waar heel veel verschillende paddenstoelen voorkomen. De getoonde beelden lieten de vele vormen, kleuren en maten van paddenstoelen zien en waren gemaakt met de Canon S95 Macrobox van Co van Ekeren. Willebrord had bewust de namen van de paddenstoelen weggelaten, wat ik persoonlijk wel jammer vond. Eén heel bijzondere zwarte paddenstoel bleek een zwarte aardtong te zijn, waarbij er als het ware uit de grond een zwarte tong naar je wordt uitgestoken. Deel twee van Willebrords drieluik had als titel Close-up en naast paddenstoelen zagen we fraaie beelden van berijpte planten, soms in bloei zoals krokus, winterakoniet en winterharde cyclaampjes. De serie Sealife, opgenomen in het zeeaquarium van Artis, kwam me met de opvallend gestreepte maanvissen enigszins bekend voor, maar deze onderwaterwereld blijft fascinerend.

Kees Kloosterboer liet ons twee keer kennismaken met Den Haag Sculptuur, de tot 2016 jaarlijkse beeldententoonstelling op het Lange Voorhout. In 2006 waren daar beelden te zien van de Colombiaanse beeldhouwer Fernando Botero en in 2009 was de eer aan de Mexicaan Javier Marín, wiens beelden ons soms met verwonderde blik aankeken.

Met Job van de Groep keken we terug op het ISU-congres 2019 in Lübeck en hij was kennelijk gefascineerd door de vele hofjes en steegjes in die oude stad. Onthaastende gitaarmuziek van Nadia Kissing begeleidde ons op deze hofjeswandeling. Jobs tweede serie ging over zonnewijzers die niet naar de zon wijzen, maar de tijd aangeven. Naast de vrijstaande zonnewijzers, die nu vaak als tuinornament worden gebruikt en dan zelfs op schaduwrijke plaatsen staan, passeerden zogenoemde verticale en horizontale zonnewijzers de revue. Verticale zonnewijzers worden bevestigd aan een verticaal object, bijvoorbeeld een muur. Horizontale zonnewijzers worden veelal in of op bestrating aangebracht. Job sloot zijn serie af met een plaatje van een zonnebloem want die richt zich wél op de zon.

In de serie Pannen op Skye liet Jaap van Loon een videopanorama zien vanaf het terras van een woning op het eiland Skye, een van de Binnen-Hebriden bij Schotland. Aan het eind van deze video zagen we een mooie zonsondergang. Schuiven met Wings was de tweede serie van Jaap en we zagen beelden van het ISU-congres 2015 in Busan. De titel had betrekking op het effect van zoomen.

Onze programmasamensteller John Klooster had van zichzelf een serie over China in het programma opgenomen. Zonder meer herkenbaar was de kilometerslange Chinese muur. Voorts zagen we beelden van het terracottaleger, waarbij de term terracotta hier niet verwijst naar een licht bruinrode kleur, want deze kleifiguren zijn grijs. Ook gaf John ons een inkijkje in de manier waarop de bewoners op het platteland leven.

Voor het programmaonderdeel Dia’s en video’s van leden hadden Gerard Coumou, Adriaan de Roode en Jaap van Loon een bijdrage en maakten zo de aanwezigen deelgenoot van hun recente ervaringen op stereogebied.

Al met al was het een geslaagde verenigingsdag, niet alleen vanwege de aangeboden series maar ook omdat bij een niet te groot aantal aanwezigen een verenigingsdag coronaproof oftewel in een 1,5 m opstelling goed te realiseren is. Daardoor kunnen we elkaar ook weer live ontmoeten.

 Sophieke Nijhuis-Bouma