De vijfde en laatste verenigingsdag van 2019 werd bezocht door ruim 60 mensen en onze programmamaker John Klooster had weer gezorgd voor een gevarieerd programma, waarbij de series vakkundig werden gepresenteerd door Ernest van Loon.

Drie series waren gemaakt tijdens het recent gehouden ISU-congres in Lübeck. René Kraakman liet in zijn serie Lübeck eerst beelden zien van de Hanzestad als eeuwenoude havenstad aan de Oostzee. Daarna schakelde hij over naar de huidige tijd en liet veel aanwezige graffitikunst zien, met bijpassende muziek. De serie Lübeck – wie man in die Gänge kommt, van Manfred Jägersberg was een soort stadswandeling door smalle straatjes en langs allerlei verstilde plekjes. De derde serie naar aanleiding van het ISU-congres was van Dennis Boersma en had de excursie naar Miniatur Wunderland Hamburg als onderwerp. Dit is met een oppervlak van bijna 1500 m² de grootste modelspoorbaan ter wereld. Ook is er onder meer een miniatuur van Knuffingen International Airport, compleet met opstijgende, landende en taxiënde vliegtuigen. In de getoonde serie wisselden stilstaande en bewegende beelden elkaar af, zonder dat het kijkgenot daaronder te lijden had. Chapeau!

In de serie 1985 van Berhard Golla zagen we allerlei spannende beelden van vergane glorie en verval. Aan het eind van de serie werd duidelijk dat het ging om een woning annex molen in het Luxemburgse Greiveldingen, die na de dood van de eigenaar in 1985 bij gebrek aan een nieuwe eigenaar in verval was geraakt. Terug in Nederland nam Ineke Deckers ons mee naar Maassluis om vandaaruit met de nieuwe metrolijn naar Hoek van Holland te gaan. Alweer een aantal jaren geleden zagen we een serie waarin de laatste trein op het traject Rotterdam – Hoek van Holland reed, waarbij Maassluis ook toen het opstappunt was. De aanleg van de metrolijn liep overigens enkele jaren vertraging op.

Theo van Dam liet Herfstbeelden in Twente zien die hij met een Panasonic 3D Lumix G 12.5mm f/12-lens had gemaakt. Vanwege overlap in de beide beelden had hij gekozen voor een vierkant formaat. Tijdens het programmaonderdeel Dia’s en Video’s van leden gaf hij nog een technische toelichting op deze serie. De serie Sky dive van Jaap Hos was een video gemaakt bij City Skydive in Utrecht, naast de A2 bij Maarssen. In met propellers opgestuwde lucht kun je na enige instructie en in speciale pakken zweven in een windtunnel. Met beide benen weer op de grond nam Jaap Karman ons mee voor een rondvaart door de grachten van Delft. De uitleg van de stuurman zorgde voor passend commentaar bij deze video. De serie The city of Robin Hood was een coproductie van Jaap van Loon en zijn dochter Ninette die mooie foto’s had gemaakt van Robin Hood’s Bay, een klein vissersstadje aan de kust van North Yorkshire in Engeland. Zoals we wel vaker van Jaap gewend zijn, had hij de montage voor zijn rekening genomen. Het ochtendprogramma werd afgesloten met Kedeng Kedeng, een serie van René Vonk. De beelden waren opgenomen tijdens een van de stoomdagen van de stoomgroep Turnhout. Niet al het rijdend materieel werd overigens aangedreven door stoomkracht, want er reden ook geëlektrificeerde modellen.

Na de lunchpauze werden onder de titel Het perfecte plaatje 2019 de inzendingen voor de Stereofotocompetitie getoond. Dit jaar bestond de jury uit Willebrord Dorresteijn, Arjen Spiekstra en Jaap Hos. Zij hadden zich gebogen over 125 foto’s door in totaal 16 leden aangeleverd. De prijswinnaars waren René Kraakman (1^e prijs), John Klooster (2^e prijs) en Job van de Groep (3^e prijs) en zij ontvingen aansluitend uit handen van Dennis hun oorkonde en een lenticulaire afdruk van hun winnende foto. De winnende foto’s staan in de Galerie van deze website. Meer foto’s en informatie over de uitslag komen in 3B-Bulletin 216 (januari 2020).

In Dia’s en Video’s van Leden lieten Hans Ketelaar en Paul Aardema zien hoe ze met de chachamethode 3D-opnamen van paddenstoelen hadden gemaakt. Job van de Groep liet beelden zien van de tentoonstelling in het landbouwmuseum op Tiengemeten, waar met Meccano schaalmodellen van allerlei landbouwmachines waren gemaakt. Ook had hij opnamen van het indrukkende Monument voor de Opstand van Warschau die plaatsvond in 1944. Van Roland De Raeve zagen we twee series van een stedentrip. In Bangkok liet hij ons naast veel tempels en heiligdommen ook kleurrijke markten met allerlei kraampjes waar eten werd bereid, zien. De serie over Sydney was in 2001 gemaakt tijdens het ISU-congres in Sydney en was gebaseerd op gescande analoge dia’s. Roland had zoals altijd zijn series voorzien van passende muziek, namelijk uit Thailand resp. Australië.

Van geheel andere orde was de bijdrage van Robert van den Brink met als titel Het bouwen van mijn huis. Door het versneld vertonen van videobeelden zagen we in ruim 7 minuten hoe tegenwoordig een huis wordt gebouwd, van het plaatsen van betonblokken en kozijnen, het metselen van de buitenmuren, de opbouw van het dak, het leggen van de dakpannen en tot slot het afbreken van de bouwsteigers. Of het toeval is dat het bouwbedrijf ook Van den Brink heette, werd niet duidelijk.

Na de middagpauze zagen we o.a. de coproductie van Luk De Rop en Theo van Dam. Luk kennen we van zijn fascinatie voor stereo-opnamen van wolken. Theo liet Luk hierover vertellen en verlevendigde de beelden met pakkende ondertitels. De waarschuwing aan het eind van de serie dat het maken van 3D-foto’s van bliksems gevaarlijk is, getuigde daarbij van humor. Met René Vonk gingen we even naar de kust van Frankrijk waar jeu de boules werd gespeeld en Jes Spoelstra was onze gids in Noord-Spanje. Hij had zijn foto’s van plaatsnamen voorzien, zodat we wisten waar we waren op onze reis langs veel rijkversierde kerken en kathedralen.

Hekkensluiter was de serie van Gerard de Boer over de Rembrandtdagen in Leiden. In Rembrandts geboorteplaats is uitgebreid stilgestaan bij het feit dat de schilder daar 350 jaar geleden overleed. Gerard volgde de route waarlangs het leven van 350 jaar terug werd verbeeld en maakte er een 3D-video van. Die route begon bij het atelier van Rembrandt van Rijn aan het Galgewater, tegenover molen De Put, waar zijn vader molenaar was. Rembrandt volgde als 9^e kind zijn vader dus niet op. Door de opnamen van de straatnaambordjes was de route goed te volgen, maar de vele bewegingen in de voorgrond van de opnamen, zorgden wel voor een onrustig beeld.

Al met al was het weer een geslaagde verenigingsdag, waarbij er zich ook nog een nieuw lid heeft aangemeld.

Sophieke Nijhuis-Bouma