De tweede verenigingsdag in 2025 startte in de ochtend met de Algemene Ledenvergadering (ALV).

Het middagprogramma werd bezocht door zo’n 26 leden en de projecties werden gestart met drie korte video’s die voor het komende ISU-congres zijn gemaakt ten behoeve van het begin van een projectieblok, een show met daarbij ook de maker in beeld resp. een pauze. Ze zijn gemaakt door Robert van den Brink, die ook de promotievideo voor het congres heeft gemaakt.

Daarna volgde het door onze programmamaker John Klooster samengestelde gevarieerde programma dat begon met Foto’s en video’s van leden.

Erwin Dammers liet foto’s zien van werken van Emma Jeane Wrigley, een industrieel ontwerpster en vormgeefster in Amsterdam. De foto’s waren gemaakt met een iPhone en de chachamethode.

Naar aanleiding van zijn 25-jarig NVvS-lidmaatschap had Ary Greevenbosch een gelijknamige serie samengesteld, waarbij hij voorzien van een mondelinge live toelichting liet zien welke camera’s hij in de loop van die 25 jaar heeft gebruikt. Daarbij werden o.a. een Fed-camera en diverse Loreo-camera’s getoond inclusief de opnamen die daarmee waren gemaakt. Na de overstap naar digitale stereofotografie waren de Sony Bloggie 3D, FujiFilm W3 en gekoppelde Lumix-camera’s zijn trouwe metgezellen om e.e.a. in 3D vast te leggen. Voor het bekijken van het resultaat en het genieten daarvan gebruikte hij 2 Benq-projectoren.

Vervolgens nam Arjen Spiekstra ons mee naar Nijmegen. Daar bracht hij een bezoek aan het Nationaal Fietsmuseum Velorama, het enige fietsmuseum in Nederland met een unieke collectie van 200 jaar fietshistorie en de uiteenlopende typen fietsen uit die periode. Arjen had van zijn bezoek aan dit museum een mooi fotoverslag gemaakt en vervolgde daarna deze stedentrip met een wandeling door het oudste deel van Nijmegen, onder andere langs de Valkhof, het rijk geornamenteerde Stadhuis en de Waag. Van de gotische Sint Stevenskerk liet hij ook het indrukwekkende interieur liet. Daarnaast zagen we een beeld van Mariken van Nieumeghen op de Markt.
Arjen ging ook naar Wijk bij Duurstede en de nabij gelegen voormalige steenfabriek Bosscherwaarden die nu een soort museum is. Op een informatiebord wordt daar het productieproces van het maken van bakstenen in een ringoven toegelicht. In Wijk bij Duurstede liet Arjen ons onder andere beelden zien van de Markt met de 18e-eeuwse stadspomp en de Grote Kerk in gotische bouwstijl. Deze kerk was gewijd aan Johannes de Doper en wordt ook wel de St. Jan Baptist Kerk of St. Janskerk genoemd. Ook zagen we de molen Rijn en Lek die op een van de stadspoorten is gebouwd, waardoor het verkeer nu onder de molen door rijdt. Tot slot nam Arjen ons mee naar het kasteel van Wijk bij Duurstede, dat nu grotendeels een ruïne is, maar waarvan één ronde hoektoren is gerestaureerd.

In de korte serie Een frisse wandeling door de duinen liet Gert-Jan Wolkers foto’s van een winters duinlandschap met rijp en bevroren plasjes zien, gemaakt met de XREAL Beam Pro. In een andere korte serie van hem nam hij ons mee naar de Eerebegraafplaats te Bloemendaal in de Kennemer duinen bij Overveen (gemeente Bloemendaal) waar 373 verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog hun laatste rustplaats hebben gekregen. De zwart-witfoto’s in combinatie met het klokgelui waren indrukwekkend.

Ook van Job van de Groep stonden er twee series op het programma, te beginnen met de serie En tot slot. Achter deze titel bleek een rondgang langs allerlei veelal versterkte kastelen schuil te gaan. Zo zagen we foto’s van Slot Zuylen (Utrecht), Slot Loevestein, Kasteel Westhove bij Oostkapelle (Walcheren), Muiderslot, Slot Heemstede, Kasteel Hoensbroek, Kasteel Groeneveld bij Baarn, Kasteel Ruurlo en de Ruïne van Kasteel Brederode bij Santpoort-Zuid. Slot Loevestein en het Muiderslot konden we deels ook van binnen bekijken. De muziek van Jean-Philippe Rameau uit zijn ballet Les Indes galantes vormde een mooie omlijsting van de foto’s.
Deze muziek hoorden we later eveneens bij Jobs serie Exposeren, presenteren en 3D promoveren. Dit was een fotografisch verslag van zijn vele 3D-tentoonstellingen veelal in en rond Vianen en andere pr-activiteiten op het gebied van 3D gedurende de afgelopen vijftien jaar, al dan niet samen met andere NVvS-leden zoals wijlen Hugo de Wijs. Het opus magnum was de reizende 3D-tentoonstelling De Hollandse Waterlinies door een andere bril waaraan vele NVvS-leden een bijdrage hebben geleverd. Op de tentoonstellingspanelen werd ook steeds de NVvS voor het voetlicht gebracht. Eigenlijk was de serie een terugblik op de promotiekunst van Job als 3D- en NVvS-ambassadeur, chapeau hiervoor!

De serie Impossible illusions 3D van Robert van den Brink was de Engelstalige versie van de serie Onmogelijke vormen in 3D die op het programma stond van de 210e verenigingsdag op 3 december 2022. Geïnspireerd door de penrosedriehoek vernoemd naar de Britse wis- en natuurkundige Roger Penrose, ging Robert hiermee aan de slag om er een correcte 3D-afbeelding van te maken. Ook voor de Waterval van M.C. Escher lukte hem dat, waarbij zo’n onmogelijke illusie alleen te realiseren is binnen dezelfde kleur. Deze serie zal vast ook worden getoond tijdens het a.s. ISU-congres in Wageningen.
Van heel andere orde was de 2e serie van Robert waarin hij ons meenam naar Venetië. Hij begon zijn serie met een Google Earth-luchtfoto in 3D. Daarop was al te zien dat water beeldbepalend is in Venetië want er zijn 177 kanalen met daarover 400 bruggen. Eigenlijk is de stad dus een verzameling van eilandjes, in totaal 118. Een zeer belangrijk vervoermiddel in de stad zijn de gondels, van ouds voor het transport van goederen en nu ook voor de toeristen. Gondels worden voortbewogen met één roeiriem en de asymmetrische constructie van de gondel zorgt ervoor dat de gondel toch recht vooruit vaart. De parel van de bouwkunst in Venetië is de Basiliek van San Marco op het gelijknamige plein. De plafonds met goud gedecoreerde afbeeldingen en de honderden edelstenen in het altaarstuk in deze basiliek zijn prachtig, maar haast ook overweldigend. Naast de basiliek staat het Dogepaleis, dat niet alleen dienstdeed als woning van de doge (hertog), maar ook als gerechtshof en stadhuis. Vanwege de ligging aan de Adriatische Zee zijn in het Canal Grande duidelijk eb en vloed merkbaar en stroomt het water soms over de kade. Robert liet ons ook de beeldbepalende 16e-eeuwse Rialtobrug zien als de meest bekende en beroemde brug over het Canal Grande. Aanvankelijk bedoeld als tijdelijke houten brug, heeft deze brug door het ontwerp van Antonio da Ponte een permanent karakter gekregen.

Gerard Coumou ging vanuit Lelystad mee met een vaarexcursie via het Oostvaardersdiep naar de Marker Wadden. Dat is een eilandengroep die in 2016 is opgespoten in het Markermeer en aanvankelijk bestond uit vijf eilanden, waarbij er nu plannen zijn voor uitbreiding van deze archipel. Een van die eilanden is voor het publiek toegankelijk en daar is de snelle ontwikkeling van nieuwe natuur goed te zien en te ervaren. Ten tijde van Gerards bezoek stond het klein hoefblad als eerste voorjaarsbode in volle bloei wat zorgde voor veel gele bloemetjes op enkele foto’s.

Rik van Schagen zocht het wat dichter bij huis en bezocht vanuit Schiedam de beurs OBJECT Rotterdam die van 14 t/m 16 februari 2025 werd gehouden in het voormalige V&D-kantoor, uiteraard in Rotterdam. De door Rik in beeld gebrachte objecten waren zeer divers, van geknoopte touwstructuren, beelden uit schrootmateriaal tot maskers etc. Dat is ook wat de beurs beoogt: een prikkelende mix van verschillende designdisciplines, formaten en materialen. De selfie van Rik bracht ons aan het eind van zijn serie weer in de realiteit van alle dag. In het programma was ook ISU CODE 31b opgenomen, waarbij CODE staat voor Club Online Digital Exchange, dus niks geen geheimzinnig gedoe! Leden van onze zusterorganisaties uit Nieuw-Zeeland, Sydney (Australië), Polen, Frankrijk, Melbourne (Australië) en Tokyo lieten zo fraaie foto’s gemaakt door hun leden zien.

John Klooster had zijn serie Lago Maggiore als laatste in het projectieprogramma opgenomen. Lago Maggiore is het Italiaans voor groot meer, en deze 60 km lange en tot 10 km brede waterpartij ligt in het grensgebied van Italië en Zwitserland. Rond het meer liggen allerlei plaatsen en die waren door John mooi in beeld gebracht. Zo zagen we smalle straatjes met trappen om het hoogteverschil te overbruggen, en elektriciteitsdraden die een soort waslijn vormden van de ene kant van de straat naar de andere.

Al met al was het een geslaagde verenigingsdag, niet alleen vanwege de vertoonde series, maar ook door de persoonlijke gesprekken.

Sophieke Nijhuis-Bouma